بی تونفس به سینه ما جان نمی شود

بی تونفس به سینه ما جان نمی شود

بی توبهشت روضه رضوان نمی شود

اصلا تمام وسعت این گنبد کبود

گنبد طلای شاه خراسان نمی شود

ناکام آن دلی است که در طول عمر خود

یکبار در حریم تو مهمان نمی شود

ایام عمر ما زتو برکت گرفته است

کم‌های ما که بی تو فراوان نمی شود

باب الجواد...بارش باران... نگفتنیست

باب الجواد...بارش باران... نگفتنیست
اذن دخول بر لب یاران نگفت یست

صدها هزار زائرو عاشق میان صحن
عرض ادب به شاه خراسان... نگفتنیست

نجوای یار وقت سحرها شنیدنیست
بانگ اذان و مرقد جانان نگفتنیست

باده ز کاسه های طلایی بجای آب
خوردن ز دست ساقی عطشان نگفتنیست

نقاره میزنند... صدای فرشتگان
حین نزول سوره ی "رحمن" نگفتنیست

عجب نیست شدم بی دل وحیران

عجب نیست شدم بی دل وحیران
که مشغول گدایی توهستند
هزاران جوسلیمان
عجب نیست شود موسی عمران
میان حرمت خادم و دربان
عجب نیست که جبریل امین خاک درت راببرد
بهر تبرک به جنان
عجب نیست به یک گوشه ی چشمت
شودشعله ی آتش چو گلستان
عجب نیست اگرزنده شودحضرت عیسی به نگاهی
زچشمان تو و برتن اموات دهد جان
عجب اینحاست که بااین جبروتت
شدی ضامن آهوی بیابان



سلام ای که خداگفته سلامت
سلام ای بفدای تو واخلاق و مرامت
سلام ای که پذیرفته ای این بی سروپارا
سلام ای پسرحضرت زهرا.س.
سلام حضرت آقا